Το κορίτσι που άφησε άφωνο τον κόσμο για 5 λεπτά.

Πέρασαν σχεδόν είκοσι χρόνια. Κι όμως η εκπληκτική ομιλία ενός παιδιού μοιάζει να είναι σημερινή. Το 1992 στην ηλικία των 12, η Σέβερν Σουζούκι, μάζεψε χρήματα μαζί με άλλα παιδιά, δημιουργώντας την περιβαλλοντική οργάνωση ECO, για να παραβρεθεί στην Παγκόσμια Σύνοδο του ΟΗΕ για το Περιβάλλον, στο Ρίο Ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας. Εκεί μαζί με άλλα μέλη της ομάδας παρουσίασε στο συνέδριο περιβαλλοντικά θέματα και χειροκροτήθηκε από όρθια τα μέλη του συνεδρίου. Σήμερα είναι ακτιβίστρια περιβαλλοντολόγος, ομιλήτρια, τηλεοπτική οικοδέσποινα και συγγραφέας.

Γεια σας.
Είμαι η Σέβερν Σουζούκι και μιλώ αντιπροσωπεύοντας την ECO, την Περιβαλλοντική Οργάνωση Παιδιών.


Είμαστε μια ομάδα δωδεκάχρονων και δεκατριάχρονων που προσπαθούν να κάνουν τη διαφορά. Μαζέψαμε μόνοι μας τα λεφτά για να έρθουμε εδώ, διανύοντας μια απόσταση πέντε χιλιάδων μιλίων, για να πούμε σε εσάς τους ενήλικες ότι πρέπει να αλλάξετε τον τρόπο που ενέργειες.


Δεν ανεβαίνω σε τούτο τον άμβωνα έχοντας κρυμμένα σχέδια, αλλά μάχομαι για το μέλλον μου. Το να χάνεις το μέλλον σου δεν είναι σαν να χάνεις τις εκλογές ή κάποιες βαθμίδες στο χρηματιστήριο. Μιλώ για τις γενιές που θα ´ ρθουν. Μιλώ για τα παιδιά που θα πεινούν στον κόσμο, που κλαίνε μα κανείς δε τα ακούει. Μιλώ για τα αμέτρητα ζώα που αφανίζονται σε όλο τον πλανήτη, γιατί δεν έχουν που να καταφύγουν. Τώρα φοβάμαι να βγω στον ήλιο εξαιτίας της τρύπας του όζοντος. Φοβάμαι να αναπνεύσω τον αέρα γιατί δεν γνωρίζω τα χημικά που περιέχει. Συνήθιζαν να πηγαίνω για ψάρεμα με τον πατέρα μου στο Βανκούβερ, όπου μένω, μέχρι που, πριν λίγα χρόνια, βρήκαμε ένα ψάρι γεμάτο καρκίνους. Και τώρα ακούμε για ζώα και φυτά που αφανίζονται καθημερινά, για πάντα.
Στη ζωή μου ονειρεύτηκα να δω μεγάλα κοπάδια άγριων ζώων, ζούγκλας και τροπικά δάση, γεμάτα πουλιά και πεταλούδες. Τώρα αναρωτιέμαι: θα υπάρχει οτιδήποτε τέτοιο για να δουν τα παιδιά μου; Εσείς χρειάστηκε να ανησυχήσετε για αυτά τα πράγματα όταν βρισκόσασταν στην ηλικία μου; 


Όλα αυτά συμβαίνουν ακριβώς εμπρός στα ματιά μας κι ωστόσο ενεργούμε σαν να έχουμε διαθέσιμο απέραντο χρόνο και κάθε εναλλακτική λύση.


Είμαι μονάχα ένα παιδί και δεν διαθέτω τις εναλλακτικές λύσεις. Ωστόσο θέλω να συνειδητοποιήσετε ότι ούτε εσείς τις διαθέτετε. Δεν ξέρετε πως να επιδιορθώσετε την τρύπα του όζοντος, δεν ξέρετε πως να ξαναφερετε σολομούς σε νερά νεκρά, δεν ξέρετε πως να επαναφέρετε στον κόσμο άβολα είδη που έχουν εκλείψει. Ούτε ξέρετε πως να ξαναφυτρωσει το δάσος εκεί που τώρα υπάρχει έρημος. Αν δε ξέρετε πως να τα επιδιορθώσετε, παρακαλώ μην τα χαλάτε.


Εδώ μπορεί να είστε απεσταλμένοι των κυβερνήσεων σας, επιχειρηματίες, οργανωτές, δημοσιογράφοι ή πολιτικοί. Αλλά στη πραγματικότητα είστε όλοι, μητέρες και πατέρες, αδελφοί και αδελφές, θείες και οι θείοι και ο καθένας σας είναι παιδί κάποιου.


Είμαι μονάχα ένα παιδί και ωστόσο ξέρω ότι είμαστε όλοι μέλη μιας οικογένειας, μιας οικογένειας με πέντε δισεκατομμύρια μέλη και τα σύνορα και οι κυβερνήσεις ποτέ δεν θα το κοσμούν αυτό. Είμαι μονάχα παιδί, κι ωστόσο ξέρω πως πλεουμε όλοι στο ίδιο καράβι και θα έπρεπε να ενεργήσουμε σαν ένας ενιαίος κόσμος, συγκεντρωμένος σε ένα σκοπό.


Ο θυμός μου δε με τυφλώνει, ούτε με εμποδίζει ο φόβος να πω στον κόσμο πως αισθάνομαι. Στη χώρα μου δημιουργούμε τόσα απορρίμματα...Αγοράζουμε και πετάμε, αγοράζουμε και πετάμε... Κι ωστόσο οι βόρειες χώρες δε θα μοιραστούν  τίποτα  με τις φτωχές. Αν και έχουμε περισσότερα από αρκετά, φοβόμαστε να μοιραστούμε, φοβόμαστε να χαλαρώσουμε την προσκόλλησή μας στον πλούτο μας.


Στον Καναδά ζούμε μια προνομιούχα ζωή, με πληθώρα τροφών, νερού, και καταλυμάτων. Έχουμε ρολόγια, ποδήλατα, υπολογιστές και τηλεοράσεις... Θα μπορούσα να απαριθμώ το τι έχουμε για μέρες. Πριν ένα διήμερο εδώ στη Βραζιλία, σοκαριστήκαμε όταν συν με για λίγο με μερικά παιδιά που ζούσαν στο δρόμο. Ένα από αυτά, μας είπε το ακόλουθο: "Μακάρι να ήμουν πλούσιος. Θα έδινα σε όλα τα παιδιά του δρόμου φαγητό, ρούχα, φάρμακα, κατάλυμα, στοργή". Αν ένα παιδί που ζει στους δρόμους, που δεν έχει τίποτα, θέλει να μοιραστεί, γιατί είμαστε εμείς που έχουμε τα πάντα τόσο πλεονέκτης;


Δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου τη διαπίστωση ότι αυτά είναι παιδιά της ηλικίας μου, ότι το που γεννιόμαστε κάνει τόσο διάφορα, ότι θα μπορούσα να είμαι εγώ ένα από τα παιδιά που ζει στις τενεκεδούπολεις του Ρίο. Θα μπορούσα να είμαι ένα παιδί που λιμοκτονεί στη Σομαλία, ένα θύμα πολέμου στη Μέση Ανατολή, ένα ζητιανακι της Ινδίας.  


Είμαι μονάχα ένα παιδί κι ωστόσο ξέρω πως αν όλα τα χρήματα που ξοδεύονται στον πόλεμο ξοδεύονταν στην εύρεση περιβαντολλογικων λύσεων, στο τερματισμό της ένδειας και στην δημιουργία πραγματικών ειρηνευτικών συμφωνιών, τι όμορφος που θα ήταν ο κόσμος!


Στο σχολείο ακόμα και στο νηπιαγωγείο, μας διδάσκετε πως να συμπεριφερόμαστε στη ζωή. Μας διδάσκετε να μην μαλώνουμε, να τα βρίσκουμε μεταξύ μας, να σεβόμαστε τους άλλους, να καθαρίζουμε ό,τι έχουμε λερώσει, να μην πονάμε άλλα πλάσματα, να μοιραζόμαστε, να μην είμαστε πλεονέκτες. Τότε γιατί πάτε και κάνετε αυτά που μας λέτε να μην κάνουμε; Μην ξεχνάτε για ποιον περνάτε μέρος σε αυτές τις διασκέψεις, για ποιον το κάνετε... Είμαστε τα δικά σας παιδιά. Εσείς αποφασίζεται σε τι κόσμο θα μεγαλώσουμε. Θα έπρεπε οι γονείς να είναι σε θέση να παρηγορήσουν τα παιδιά τους λέγοντας : ¨Ολα θα πάνε καλά. Δεν είναι το τέλος του κόσμου. Και κάνουμε ό,τι μπορούμε¨. Αλλά δεν νομίζω ότι μπορείτε να μας το πείτε αυτό. Άραγε βρισκόμαστε καν στη λίστα των προτεραιοτήτων σας; 


Ο πατέρας μου πάντα λέει: ¨Είσαι ό,τι κάνεις. Όχι ό,τι λες¨. 
Λοιπόν αυτά που κάνετε με κάνουν να κλαίω τη νύχτα. Δεν σταματάτε να ισχυρίζεστε ότι μας αγαπάτε, άλλα θα σας θέσω μια πρόκληση : ταιριαξτε λόγια με έργα.
Ευχαριστώ.




Ευχαριστώ κι εγώ τον κύριο Γιάννη Σαράντη, εκδότη του περιοδικού  " εκ-Παιδεύω" για την πηγή. 
Έστω κι αν η αρχική πηγή ήταν η Wikipedia, δεν έφτασε στα χέρια μου από εκεί...

Αρχιτέκτων εστί...

Να ξεκινήσουμε αναλύοντας τη λέξη ετυμολογικά -ο πιο εύκολος τρόπος να ξεκινήσεις να βρεις τι είναι κάτι-. Καμία λέξη στα ελληνικά δεν είναι τυχαία, αρκεί να είναι απο τη ρίζα της ελληνική και όχι εξ-ελληνισμενη...


Αρχι - τέκτων.


Αρχι απο την αρχη ή το πρώτο. - τέκτων, απο το αρχαίο ρήμα τεκταίνω που σημαίνει φτιάχνω, δημιουργώ, κτίζω.


Ας προσπαθήσουμε να βρούμε άλλες λέξεις που να της μοιάζουν...


Τεκτονικές πλάκες λέγονται τα τεράστια κομμάτια του φλοιού της γης που πλέουν πάνω σε 
μια θάλασσα απο ρευστά, λειωμένα πετρώματα σε πολύ υψηλή θερμοκρασία,  
το μάγμα.
Τεκτονικές λοιπόν είναι οι πλάκες που φτιάχνουν τη γη όπως την ξέρουμε. Πάνω τους λαμβάνουν χώρα οι ήπειροι και οι ωκεανοί.


Τεκτονικές δυνάμεις είναι οι δυνάμεις που κινούν και διαμορφώνουν τις τεκτονικές πλάκες πάνω στο μάγμα.


Με τον ίδιο τρόπο ο τέκτονας είναι αυτός που φτιάχνει, διαμορφώνει, κτίζει.


Ο Αρχιτέκτονας είναι ο πρώτος απο  τους κτίστες. Δηλαδή αυτός που θα ασχοληθεί από την αρχή με αυτό που θα κτίσουν οι κτίστες. 


Το Κτίριο.


Πως θα το κάνει αυτο;


Θα το σκεφτεί. Πρώτα θα το σκεφτεί καλά. Θα κλείσει τα ματιά και θα το φανταστεί. 


Αυτό που θα γίνει κτίριο. 


Και μετά θα το σχεδιάσει στο χαρτί. Με τέτοιο τροπο ώστε να το καταλάβουν οι υπόλοιποι κτίστες και να το κάνουν πραγματικότητα. 


Βέβαια απο τον Αρχιτεκτονα μέχρι το γιαπί - εργοτάξιο πιό ορολογικά- , το χώρο όπου αρχίζει να κτίζεται αυτό που έχει φανταστεί ο Αρχιτέκτονας,  υπάρχουν ένα σωρό ακόμα επιστήμονες που πρέπει να προσθέσουν τα δικά τους κομμάτια στο αρχικό του σχέδιο ώστε να μπορέσει να γίνει πραγματικότητα.


Τα πολλά κτίρια μαζί, οι περισσότεροι τα λέμε Πόλη.
Τότε ο Αρχιτέκτων γίνεται Πολεοδόμος. Δηλαδή δομεί, κτίζει, φτιάχνει την Πόλη.


Ομοίως τις πολλές πόλεις, μαζί με τον χώρο που περιλαμβάνουν-καταλαμβάνουν τις λέμε Χώρα και τότε ο Αρχιτέκτων γίνεται Χωροτάκτης. Βάζει δηλαδή, τη Χώρα που πιάνει Χώρο, σε τάξη.


Μάλιστα. Έτσι συμβαίνει.

Αρχιτεκτονική Παίδων εστί...

¨Η Αρχιτεκτονική είναι η πιο ανθρώπινη επιστήμη αφού το επίκεντρο της είναι ο άνθρωπος.


Ως τέχνη είναι η επιστήμη που ενσωματώνει το σύνολο των επιστημών στην εφαρμογή τους στο ανθρώπινο μέτρο.


Τα παιδιά είναι οι μόνοι άνθρωποι που επειδή δεν έχουν διαμορφώσει συνήθειες, είναι τελείως ανοιχτά σε κάθε νέα προσέγγιση και να αντιληφθούν τα πράγματα χωρίς απολύτως καμία προκατάληψη.¨


Τάδε έφη Άρης (από Αριστείδης) Αρσένης.


Φίλος, που σε σημερινή συζήτηση, αναδιατύπωσε το πρώτο τμήμα, της πρώτης ανάρτησης, σε αυτό το μπλογκόσπιτο,
´Η Αρχιτεκτονική για τα Παιδιά.´ 22 Μαρτίου 2011.


Το ευχαριστώ και τα σέβη μου.

Η Ακρόπολις των Αθηνών.

Μία πολύ ενδιαφέρουσα ψηφιακή αναπαράσταση της Ακρόπολις των Αθηνών,

μια όμορφη περιήγηση...

και μια άποψη για το πως κατασκευάστηκε το κορυφαίο δημιούργημα την κλασσικής ελληνικής αρχιτεκτονικής.