Ήταν το τελευταίο εργαστήρι του χρόνου, εμφάνισα κλαράκια κομμένα (από κλαδεμένα δέντρα στη γειτονιά μου), κουκουνάρια (μαζεμένα στο Άλσος Νέας Φιλαδέλφειας μια ωραία λιακάδα), σπάγκους, σκοινιά, μάλλινα νήματα και κορδέλες, χαρτιά και χρυσόσκονες και τους είπα οτι θα φτιάξουμε το κλαράκι του χρόνου που πέρασε και θα το κρεμάσουμε για ομορφιά.
Γουρλωμένα μάτια και απόγνωση... Κυρία δεν ξέρουμε να κάνουμε κόμπους!
Ένας ωραίος τρόπος λοιπόν να μάθουμε.
